چقدر خنکـ ه الهی
چقدر لطیفـ ه خداجونآب بالا اومده ، یه جورایی مد شده ...
اصلا انگار نه انگار که ... وضعـ م رو میگم دیگه
.
.
.
آآخـــــــــیش
___________________________
*روزنوشت یک جمجمه در ساحلی داغ
**وای آن دل که بدو از تو نشانی نرسد مرده آن تن که بدو مژده جانی نرسد
وای آن دل که ز عشق تو در آتش نرود همچو زر خرج شود هیچ به کانی نرسد
سخن عشق چو بی درد بود بر ندهد جز به گوش هوس و جز به زبانی نرسدبار خدايا، توفيق نمازگزاردن كامل به ما مرحمت فرما
بار
خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را در آن بر اوقات نمازهاي پنجگانه
با حدود و احكامش، كه مقرر نمودهاي و واجباتش كه واجب كردهاي و شروط و
اوقاتش كه شرط و تعيين گردانيدهاي آگاه فرما. و ما را در نماز همچون
كساني قرار ده كه مراتب شايسته آن را دريافته و اركان و جوانب آن را
نگهدارندگانند. آن را در اوقات خود به همان طريقي كه بنده و فرستاده تو
-كه درودهايتبر او و بر آل او باد- در ركوع و سجود و همه فضيلت‌ها و
درجات رفيعهاش قرار داده، با كامل‌ترين طهارت و پاكي، و رساترين خشوع و
فروتني بجا آورندهاند.
خدايا درود بيكران و بي حد خود را بر محمد و آل او فرست
یا پناه
فقط یک نگاه . . . . .
ماه مبارک شعبان می رود
شــــــعبـــــــان الذی حففته منک بالرحــــــــــــمه والرضــــــــــــــوان
و هر روز و هر لحظه عمر می رود
اما نمی سوزی
حتی عشق گلویت را نمی فشارد
و حتی
و حتی
.
.
.
و تفالی به حافظ
عشق بازی ،کار بازی نیست
ای دل
سر بباز
یا خبیر و یا علیم و یا حلیم
خدایا چقدر خوبه که همه چیز منو می دونی ،
هر کاری کردم می دونی
ولی می گذاری اسمت ، اسمش تو دهنم بچرخه .....
یعنی تو هم دلت می خواد که من نزدیکت بشم ، مال خودت بشم
می دونم که اصلش اینه که تو دلت می خواد
دل من اما گاه گاهی وسط بازی می گه " یه جای کار می لنگه .....
یکی کمه "
نگو که همه زیادند ..............
بقولی : حیونکی خدا هم این وسطا .....
یا سامع کل نجوا
در الدر المنثور است رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) فرمود: من
ماءمور شدم به اينكه با مردم جنگ كنم تا بگويند ((لا اله الا الله )) ، همينكه اين كلمه را
گفتند از ناحيه من اموال و خونهايشان محفوظ و محترم خواهد بود، و من جز به حق نه مالى از
ايشان مى ستانم و نه خونى مى ريزم ، حال چه اينكه گفتن اين كلمه توام با اعتقاد درونى
باشد، و چه صرف لقلقه زبان ، حساب اين معنا با خداست ، آنگاه اين آيه را قرائت
كردند: ((فذكر انما انت مذكر لست عليهم بمصيطر ))
در نهج البلاغه آمده كه شخصى از امير المؤ منين (صلوات اللّه عليه ) پرسيد: چگونه
خداى عزوجل به حساب اعمال خلائق با آن كثرت كه در آنهاست مى رسد؟ فرمود: به همان
جورى كه رزقشان را مى دهد، و با آن كثرتى كه در عدد آنها است رزق هيچ جنبنده اى را
فراموش نمى كند. شخصى پرسيد چطور به حساب آنان مى رسد، با اينكه خلائق او را
نمى بينند؟ فرمود همانطور كه روزيشان مى دهد، با اينكه خلائق او را نمى بينند.
و نيز در همان كتاب است كه امام صادق (عليه السلام ) فرمود: حساب هر امتى را امام زمانش
مى رسد و امامان ، دوست داران خود و اعدايشان را به سيمايشان مى شناسند، و اين كلام
خداست كه مى فرمايد: ((و على الاعراف رجال يعرفون كلا بسيماهم - بر اعراف مردانى
هستند كه هر كسى را به سيمايش مى شناسند...))
مؤ لف : در سابق يعنى در تفسير همين آيه از سوره اعراف توضيح معناى اين حديث گذشت
، و اين معنا در كتاب بصائر الدرجات نيز از امام صادق و با سند
نقل شده و كافى آن را از امام باقر و امام كاظم (عليهما السلام ) و فقيه آن را از امام هادى
(عليه السلام ) در ضمن زيارت جامعه روايت كرده .
http://www.ghadeer.org/qoran/almizan/j20/al200034.htm
یا رب العالمین
یا محبوب
فقط به یه دلیل دلم می خواست پسر بودم .....
برم تو اتوبوسا..
تو خیابونا..
از اول ولی عصر صبح راه بیوفتم..
برم تا آخرش و بر گردم..
یه سه تار بگیرم دستم..
از عشق بخونم..
تو ای پری کجایی ....................
که رخ نمی نمایی.............
شبی کنار چشمه پیدا شو................
میان اشک من چو گل وا شو...............
عللللللللللللی جااااااااااااااااااانم
یا رفیق من لا رفیق له
تا بهار دلنشين آمده سوي چمن
اي بهار آرزو بر سرم سايه فكن
چون نسيم نوبهار بر آشيانم كن گذر
تا كه گلبارن شود كلبه ويران من
تا بهار زندگي، آمد بيا آرام جان
تا نسيم از سوي گل بيا دامن كشان
چون سپندم بر سر آتش، نشان بنشين دمي
چون سرشكم در كنار، بنشين، نشان سوز نهان
باز آ ببين در حيرتم بشكن سكوت خلوتم
چون لاله تنها ببين بر چهره داغ حسرتم
اي روي تو آيينه‌ام عشقت غم ديرينه‌ام
بازآ چو گل در اين بهار سر را بنه بر سينه‌ام
