چند حدیث : خونهاي محفوظ و محترم و حساب اعمال

یا سامع کل نجوا

در الدر المنثور است رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) فرمود: من
ماءمور شدم به اينكه با مردم جنگ كنم تا بگويند ((لا اله الا الله )) ، همينكه اين كلمه را
گفتند از ناحيه من اموال و خونهايشان محفوظ و محترم خواهد بود، و من جز به حق نه مالى از
ايشان مى ستانم و نه خونى مى ريزم ، حال چه اينكه گفتن اين كلمه توام با اعتقاد درونى
باشد، و چه صرف لقلقه زبان ، حساب اين معنا با خداست ، آنگاه اين آيه را قرائت
كردند: ((فذكر انما انت مذكر لست عليهم بمصيطر ))

در نهج البلاغه آمده كه شخصى از امير المؤ منين (صلوات اللّه عليه ) پرسيد: چگونه
خداى عزوجل به حساب اعمال خلائق با آن كثرت كه در آنهاست مى رسد؟ فرمود: به همان
جورى كه رزقشان را مى دهد، و با آن كثرتى كه در عدد آنها است رزق هيچ جنبنده اى را
فراموش نمى كند. شخصى پرسيد چطور به حساب آنان مى رسد، با اينكه خلائق او را
نمى بينند؟ فرمود همانطور كه روزيشان مى دهد، با اينكه خلائق او را نمى بينند.

و نيز در همان كتاب است كه امام صادق (عليه السلام ) فرمود: حساب هر امتى را امام زمانش
مى رسد و امامان ، دوست داران خود و اعدايشان را به سيمايشان مى شناسند، و اين كلام
خداست كه مى فرمايد: ((و على الاعراف رجال يعرفون كلا بسيماهم - بر اعراف مردانى
هستند كه هر كسى را به سيمايش مى شناسند...))

مؤ لف : در سابق يعنى در تفسير همين آيه از سوره اعراف توضيح معناى اين حديث گذشت
، و اين معنا در كتاب بصائر الدرجات نيز از امام صادق و با سند
نقل شده و كافى آن را از امام باقر و امام كاظم (عليهما السلام ) و فقيه آن را از امام هادى
(عليه السلام ) در ضمن زيارت جامعه روايت كرده .

http://www.ghadeer.org/qoran/almizan/j20/al200034.htm